مگر میشود؟!......

یک مستند بود راجع به خراب شدن بناهای تاریخی....اینکه بنا و گچکار و کلا کسانی این حرفه ها را بلد بودند، فوت کردند و دیگر کسی این هنر های قدیمی را بلد نیست...با خودم می گویم، چه حیف‌‌‌...چه قدر بد که آنها هنرشان را به رایگان یاد ندادند...شاید غرور..شاید ترس از اینکه دست زیاد شود و دیگر کسی سراغشان نیاید...این ترسها شاید منطقی بوده، برایشان....اما چه قدر بد که گمانمی کردند، حالا حالا ها زنده اند...اگر سالها و شاید قرن های بعد را می‌دیدند، که حرفه ای که این قدر عاشقانه برایش زحمت می‌کشیدند....به دست فراموشی سپردهمی‌شود...اینگونه خسیس نبودند در آموزش هنرشان....کاش ادم های هنرمند....در هر هنری، چند نفر شاگرد، درست پیدا کنند و بیاموزند از جان و دل...با تمام ریزه کاری ها و فوت و فن ها...یادگاری است که در این گنبد دوار بماند.... بخوانید, ...ادامه مطلب

هر بار به اشتباه شیر آب شیرین کن را باز می کنم، برای آب شیرین؛ متوجه می شوم که کلا خراب شده و انداختیمش...ما آب شیرین برای خوردن نداریم...باید بخریم...آب شیر شور است...فکر می کنم تهران و بیشتر شهرها...دارند با همان آب شیرینی که پول می دهیم و تهیه می کنیم...حمام می کنند...ظرف می شویند...باغچه آب می دهند و حیاط می شویند....این عدالت نیست....ما این قدر سختی بکشیم و آنها حتی قدرش را هم ندانند!!!چرا آب با ارزش به انسان هایی داده شود که حتی ارزشش را همنمی دانند؟؟!ما آن وقت همیشه دلمان بخواهد که مثلا برنجمان را با آب شیرین بپزیم تا خوش عطر تر شود....سیب زمینی پخته معمولی با آب شیرین پخته شود حتی بویش هم فرق دارد چه برسد به مزه اش!ظرف های شسته شده همیشه یک رد شوره دارند...موها هم زبر و کدر می شوند...با همه اینها یک نفس کشیدن در قم را به زندگی در ویلای آنچنانی مثلا تهران و یا شهرهای دیگر نمی دهم...اعتراض داشتم و نوشتم...همین قدر معقول...همین قدر ساده...دلم خواست تغییری در این مورد بیافتد: که حداقلآب شرب تهران را از آب شست و شو جدا کنندحیف آن همه آب شیرین نیست که برود در چاه حمام و شست و شوو سهم شهرهای دیگر را آب شرب بدهند...دو ساعت راه که بیشتر نیست.... بخوانید, ...ادامه مطلب