یک دم زندگی!

نمی شود لحظه ای فکر ها را خاموش بکنیم و یک نفس عمیق بکشیم!.

گاهی صبح قبل از اینکه بیدار شویم، فکرها و کارها، نفرت هایمان از این و آن و .... از ما زودتر بیدار شده اند و دست و رو نشسته دارند ما را نگاه می کنند.

آخر "فکر های ما"شما را چه می شود که دمی ما را رها کنید از این همه نگرانی و تشویش!

خوب که فکر می کنم می بینم همه با این خیالات و درگیری ها حتی نماز می خوانند و غذا می خورند و حتی در حمام و سرویس  هم مفصل درگیر هستند.

دلم می خواهد صبح که خورشید طلوع کرد و پاهایم را از تخت بر زمین می گذارم فقط به همه فکرها بگویم:

فعلا ساکت لطفا!

بعد به صدای قل قل جوش آمدن آب فکر کنم! به بوی خوش نانی که از فریزر در آورده ام و 

گرم کرده ام. 

همه صبح به لذتی فکر کنم که می شود از صدای بغ بغوی یا کریم می شود برد.

بعد آرام آرام می روی سراغ زندگی! 

زندگی با همه عادی بودن هایش پر از زیبایی است!.