چه قدر خوبه...

وقتی که دل تنگی...وقتی که از همه دل گیری...وقتی که کم می آوری...

حتی وقت هایی که هیچ چیز شادت نمی کند....

می رسی به ته خط...

اما کافی است بگویند: این هم بلیط قطار...مشهد....

انگار تمام دنیا رنگش...گل بهی است...شاید هم سبز...

همه درد هایت را می ریزی توی چمدان رنگ و رو رفته و قصد زیارت...

چه قدر خوب است که ما ایرانی ها...تو را داریم...

آقای مهربان...عزیز دل..دل تنگت هستم...

کاش بیایم پابوست...همان جایی که دیگر رنگ می بازد هرچه سنگینی غم است...اربعین که کربلا نصیبم نشد...

کاش زیارت تو شود روزی ام...